خدا شب را آفريد
بشرتاريكي را...
اسپايك ميليگان(شاعر و نویسنده انگلیسی)
دی ۲۶، ۱۳۸۸
طبقه بندی:
آرشیو این روزها
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
یک سخن بسیار جدی
خوب حواست را جمع کن، غم و درد و دل مردگی آرام و بی صدا به سراغت می آید
آرام و بی صدا
کم کمک رخنه می کند در وجودت
آرام و بی صدا
بعد دوست و رفیق می شود
به او عادت می کنی
با او شب ها صبح می کنی
و روزها را شب
آنقدر می رود و می گذرد تا به جایی می رسی که بی آن دیگر زیستن ات مختل می شود
به معنی دقیق کلمه آنقدر از غم و افسردگی ات لذت برده ای و بدان خوی کرده ای که هر کار که بکنی دیگر نمی توانی فراموشش کنی
می نشینی و اگر هیچ دلیلی هم برایش نباشد
اگر واقعن خوب و شاد هم باشی
برایش دلیل می سازی
خلق می کنی
افیون می شود می رود در خون ات
می رود زیر پوست ات
و این بلا از همه چیز تلخ تر و سخت تر است
.
حواست باشد
مگذار از درد و رنج لذت ببری
که اگر مزه کند زیر دندانت
رها کردنش
تنها مرگ است
و گرنه مکتب ملال ورودت به این عرصه را صمیمانه تبریک می گوید
(قائم مقام مکتب ملال)
:دی
ادامه دارد...
..139
خنــک آن قمـــــار بازی که ببـاخـت هر چـه بـودش
بنمــــانـد هیـــچـش الا هـوس قمـــــــار دیگـــر
آرشــیو ایــن روزهــا
میلاد یکی کودک
شکفتن گلی ماند
چیزی نادر به زندگی آغاز می کند
با شادی و اندکی درد
روزانه به گونه ای نمایان
بر می بالد
بدان ماند که نادره ی نخستین است
و نادره ی آخرین.
.
تنها آنکه بزرگترین جا را به خود اختصاص نمی دهد از شادی لبخند بهره می تواند داشت
آنکه جای کافی برای دیگران دارد
صمیمانه تر می تواند با دیگران بخندد
با دیگران بگرید
.
(احمـــد شـامـلــــو)
بـی خـوابــی
یک سخن بسیار جدی
خوب حواست را جمع کن، غم و درد و دل مردگی آرام و بی صدا به سراغت می آید
آرام و بی صدا
کم کمک رخنه می کند در وجودت
آرام و بی صدا
بعد دوست و رفیق می شود
به او عادت می کنی
با او شب ها صبح می کنی
و روزها را شب
آنقدر می رود و می گذرد تا به جایی می رسی که بی آن دیگر زیستن ات مختل می شود
به معنی دقیق کلمه آنقدر از غم و افسردگی ات لذت برده ای و بدان خوی کرده ای که هر کار که بکنی دیگر نمی توانی فراموشش کنی
می نشینی و اگر هیچ دلیلی هم برایش نباشد
اگر واقعن خوب و شاد هم باشی
برایش دلیل می سازی
خلق می کنی
افیون می شود می رود در خون ات
می رود زیر پوست ات
و این بلا از همه چیز تلخ تر و سخت تر است
.
حواست باشد
مگذار از درد و رنج لذت ببری
که اگر مزه کند زیر دندانت
رها کردنش
تنها مرگ است
و گرنه مکتب ملال ورودت به این عرصه را صمیمانه تبریک می گوید
(قائم مقام مکتب ملال)
:دی
ادامه دارد...
دسته بندی موضوعی
- آرشیو این روزها (13)
- ادبیات (10)
- اندیشه و نقد (24)
- بی خوابی (36)
- حاشیه (7)
- رساله فرش (من او) (21)
- سبک زندگی (روزمره گی) (39)
- سینما و عکس (16)
- فرهنگ و جامعه (26)
- کتاب (5)
سر می زنم
- قلم(وبلاگ قبلی)
- سید مرتضی آوینی
- هفتان
- کوروش علیانی
- داریوش آشوری
- ملکوت
- امیر مهدی حقیقت
- سید علی میر فتاح
- تـوکـای مقـدس
- دکتر پرویز پیران
- دکــتـر یـوســف ابـاذری
- دکتر شیرین احمد نیا
- دکــتر ابــراهــیــم تــوفــیق
- دکتر سارا شریعتی
- دکتر نعمت الله فاضلی
- دکتر یونس شکر خواه
- دکتر جواد کاشی
- دکتر حسن نمکدوست
- کامران نجف زاده
- خوابگــرد
- مریــم مومنـــی
- فرید مدرسی
- سهام الدین بورقانی
- امِِیـــر پویــان شیــوا
- مرتضی هاشمی مدنی
- علی شاکر
- دنیای کوچک آقای اوف
- حامد تاملی
- زهرا بورقانی
- ابوالفضـل اقبــالـي
- قلم های کاغذی
- حسـنـا مـعصـومـی
- تراموا
- سمانه زمانی
تماس
۲ نظر:
رشک آور..
این اولین کلمه ای است که از میان خستگی ممتد مغزم خودش را برایم آشکار میکند...رشک آور...ساده اما رشک آور..
ساده ای که میشود به آن اندیشید..این کلمه ها در عین سادگی اما چه بزرگند چه بزرگوار..این شبها که بیشتر از همیشه بیخوابم کلمه هایم خواب رفته اند..قلبم ..روحم ..خودم شاید. این بیخوابی ها نفس عجیب بیداری است در زمانه ای که خواب گریبان همه را گرفته است..
اولین باری که "خداحافظ گاری کوپر" را خواندم تا روز نتوانستم به هستی بازگردم..باد آمد و آمد و آمد و مرا برد..فکر کنم .شاید .نمیدانم .مطمئن نیستم.."لنی" جزء معدود شخصیت های است که وقتی روی پل هوائی مینشینم شاید برای ساعتی،بهش فکر میکنم به مانفیست عجیبش: "آزادی از قید تعلق".که حتی تصورش هم زیباست ..جاودان است ..چند وقت پیش بود نمیدانم اما خیلی دور نبود یک شب تا صبح به "لنی" فکر کردم و " آزادی از قید تعلق".نمیدانم فکر کنم هیچوقت هم ندانم..
و..
قناری نگذاشت که باور میله های قفس نابودش کند پس آواز خواند بلند..بلند بلند و اعجاز آوازش طنین نابودی اسارت شد و شاید"آزادی از قید تعلق" تاکید میکنم شاید.
آزادیت مبارک
پ ن:من از زمستانهائی که در آن برف نمی آید م ی ت ر س م!!!
پ ن:
"من می خواهم بگویم "بازی" موقوف.من دیگر بازی نمیکنم" تهوع-سارتر.
این روزها مدام به این فکر میکنم مدام البته اگر هنوز قیدهای زمان معنی داشته باشند
پ ن:آیا در یک جامعه آزاد مخالفان آزادی هم آزاد هستند؟
139..
به الی:
من از زمستان هایی که نمی بارد متنفرم
یک سال منتظرش بودم و همین طور دستی دستی انتظارم را این آفتاب احمقانه به لجن کشیده است..
.
از این بدتر نمیشه ...
ارسال یک نظر