مهر ۲۷، ۱۳۸۸

یک دعای ساده و مکتب ملال




خدایا:

مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان...

اضطراب های بزرگ غم های ارجمند و حیرت های عظیم را به روحم عطا کن...

لذت ها را به بندگان حقیرت بخش...و دردهای عزیز بر جانم ریز!



( دکترعلی شریعتی)


...........................................................


پ.ن: مکتب ملال کماکان استمرار دارد و این پرچم نباید بر زمین بخورد

۱ نظر:

از زندگی گفت...

سلام قلم عزیز
درد مال شما نیست و نباید باشد. نسل های پیش از شمایند که باید در رنج باشند بابت آشی که برای نسل شما پخته اند!