قلم صد و سی و نه

تیر ۰۲، ۱۳۸۶

عرض شرمندگي:
از اون صباح كه فكر تجديد فراش در باب قالب وبلاگ افتاديم و خير سرمون قلم رو نو نوار كرديم همه چيز، همه چيزش رو از دست داده .
ارتباط سيستميك پارسنزي كه هيچي،چه توقعي...
اما كاركرد هر قسمت نه كه نيست، هست اما ... نيست!!!
خوبه حالا آبرو ريزي نميكنه و كژ كاركرد نداره
چه ميدونم يه دفعه اسم قلم رو تايپ ميكني ميري تو وبلاگ ابولفضل
خوب اين يعني فاجعه!!!

نه كامنت دونيم باز ميشه نه خودم ميتونم تو بخش مديريت برم
از دوستاني كه برام ميل زدن خيلي ممنونم
نميرم جبران كنم!!!
ولي همينه كه هست
اينم مثل خودمه يه روز خوبه يه سال هم حوصله ي هيچكس و نداره///

۱ نظر:

ناشناس گفت...: salam
ey baba hame ghaleb avaz mikonan
ghashange
sar nemizani?che joriast?; ۱۱:۳۰

ارسال یک نظر

آرشــیو ایــن روزهــا

میلاد یکی کودک

شکفتن گلی ماند

چیزی نادر به زندگی آغاز می کند

با شادی و اندکی درد

روزانه به گونه ای نمایان

بر می بالد

بدان ماند که نادره ی نخستین است

و نادره ی آخرین.

تنها آنکه بزرگترین جا را به خود اختصاص نمی دهد از شادی لبخند بهره می تواند داشت

آنکه جای کافی برای دیگران دارد

صمیمانه تر می تواند با دیگران بخندد

با دیگران بگرید

(احمـــد شـامـلــــو)

بـی خـوابــی

یک سخن بسیار جدی

خوب حواست را جمع کن، غم و درد و دل مردگی آرام و بی صدا به سراغت می آید

آرام و بی صدا

کم کمک رخنه می کند در وجودت

آرام و بی صدا

بعد دوست و رفیق می شود

به او عادت می کنی

با او شب ها صبح می کنی

و روزها را شب

آنقدر می رود و می گذرد تا به جایی می رسی که بی آن دیگر زیستن ات مختل می شود

به معنی دقیق کلمه آنقدر از غم و افسردگی ات لذت برده ای و بدان خوی کرده ای که هر کار که بکنی دیگر نمی توانی فراموشش کنی

می نشینی و اگر هیچ دلیلی هم برایش نباشد

اگر واقعن خوب و شاد هم باشی

برایش دلیل می سازی

خلق می کنی

افیون می شود می رود در خون ات

می رود زیر پوست ات

و این بلا از همه چیز تلخ تر و سخت تر است

.

حواست باشد

مگذار از درد و رنج لذت ببری
که اگر مزه کند زیر دندانت
رها کردنش
تنها مرگ است

و گرنه مکتب ملال ورودت به این عرصه را صمیمانه تبریک می گوید

(قائم مقام مکتب ملال)

:دی

ادامه دارد...

تیر ۰۲، ۱۳۸۶

۱ نظر:

آرشــیو ایــن روزهــا

بـی خـوابــی

دسته بندی موضوعی

قديم ترها

سر می زنم

تماس