قلم صد و سی و نه

139..

نه .....جان
نامه ام باید کوتاه باشد
ساده باشد
بی حرفی از ابهام و آئینه
از نو برایت مینویسم
حال همه ی ما خوب است
اما
تو باور مکن....

ابولفضل عزیز و دوست داشتنی که از نوشته ی کم خردانه و سطحی من در پاسخ به کامنت گذاشته شده کمی رنجیدی. هر چند میدانم که هرگز گوشزد و هشداری را که به بنده بازگرداندی از سر ناراحتی شخصی ات نبوده و خواستی که مرا آگاه سازی تا درمورد دیگران تکرار نکنم. بسیار ممنون از لطف بیکرانت که مرا فهماندی که گستاخانه پاسخ محبت را دادن شایسته ام نبوده است

دوستت دارم نه به خاطر آنکه دوستم هستی بدان دلیل که منت گذاشتی و مرا به دوستی پذیرفتی
امیدوارم عذر خواهی رسمی مرا پذیرا باشی و از من رنجیده خاطر نباشی

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
بی دوست زندگانی ذوقی چنان ندارد

خیلی گلی...