قلم صد و سی و نه: روزهایی نه از سر تکرار، تکرار در تکرار

بهمن ۱۹، ۱۳۸۸

روزهایی نه از سر تکرار، تکرار در تکرار

روزها
روزها پر و خالی می شوند
مثل فنجان های چای
در کافه های بعد از ظهر
اما
هیچ اتفاق خاصی نمی افتد
اینکه مثلا تو ناگهان در آن سوی میز نشسته باشی
.
گاهی، فنجانی
روی کاشی می افتد
حواس ما را پرت می کند

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

آرشــیو ایــن روزهــا

میلاد یکی کودک

شکفتن گلی ماند

چیزی نادر به زندگی آغاز می کند

با شادی و اندکی درد

روزانه به گونه ای نمایان

بر می بالد

بدان ماند که نادره ی نخستین است

و نادره ی آخرین.

تنها آنکه بزرگترین جا را به خود اختصاص نمی دهد از شادی لبخند بهره می تواند داشت

آنکه جای کافی برای دیگران دارد

صمیمانه تر می تواند با دیگران بخندد

با دیگران بگرید

(احمـــد شـامـلــــو)

بـی خـوابــی

یک سخن بسیار جدی

خوب حواست را جمع کن، غم و درد و دل مردگی آرام و بی صدا به سراغت می آید

آرام و بی صدا

کم کمک رخنه می کند در وجودت

آرام و بی صدا

بعد دوست و رفیق می شود

به او عادت می کنی

با او شب ها صبح می کنی

و روزها را شب

آنقدر می رود و می گذرد تا به جایی می رسی که بی آن دیگر زیستن ات مختل می شود

به معنی دقیق کلمه آنقدر از غم و افسردگی ات لذت برده ای و بدان خوی کرده ای که هر کار که بکنی دیگر نمی توانی فراموشش کنی

می نشینی و اگر هیچ دلیلی هم برایش نباشد

اگر واقعن خوب و شاد هم باشی

برایش دلیل می سازی

خلق می کنی

افیون می شود می رود در خون ات

می رود زیر پوست ات

و این بلا از همه چیز تلخ تر و سخت تر است

.

حواست باشد

مگذار از درد و رنج لذت ببری
که اگر مزه کند زیر دندانت
رها کردنش
تنها مرگ است

و گرنه مکتب ملال ورودت به این عرصه را صمیمانه تبریک می گوید

(قائم مقام مکتب ملال)

:دی

ادامه دارد...

بهمن ۱۹، ۱۳۸۸

روزهایی نه از سر تکرار، تکرار در تکرار

هیچ نظری موجود نیست:

آرشــیو ایــن روزهــا

بـی خـوابــی

دسته بندی موضوعی

قديم ترها

سر می زنم

تماس