قلم صد و سی و نه

وقتی تو نیستی
نه هست های ما‚ چونان که بایدند ‚نبایدها
مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض میخورم
عمریست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره میکنم ‚باشد برای روزمبادا
اما در صفحه های تقویم روزی بنام روز مبادا نیست
آن روز هر چه باشد روزی شبیه دیروز ‚ روزی شبیه فردا
روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه میداند‚
شاید امروز نیز روز مبادا باشد
وقتی تو نیستی
نه هست های ما چونان که بایدند ‚نبایدها
هر روز بی تو‚ روز مباداست
آیینه ها در چشم ما چه جاذبه ای دارند
آیینه ها که دعوت دیدارند
دیدارهای کوتاه از پشت هفت دیوار
دیوارهای صاف
دیوارهای شیشه ای شفاف
دیوارهای تو
دیوارهای من
دیوارهای فاصله بسیارند
آه...
دیوارهای تو همه آیینه اند
آیینه های من

...همه دیوارند

(از یک دوست )...