قلم صد و سی و نه

در باب تنهایی



دکتر علی شریعتی
تنهایی عوامل مختلفی دارد که یکی از آنها اصالت فرد است ،
یعنی به میزانی که به خود می اندیشیم از اندیشه ی دیگران غافل میشویم.
پس فرد پرستی یعنی بیگانگی با هر کس دیگر
به میزانی که ما از بیرون با هم سرو کار پیدا می کنیم
از درون به روی خود بسته تر میشویم...


139..

به نظر من شناخت فرد از شخصیت و ماهیت درونی اش نیازمند تنهایی و تفکر است البته نه آنکه منزوی شود و در خلوت خود را جستجو کند که هرگز به نتیجه نخواهد رسید
شناخت از خود مستلزم حضور، عرضه و درک متقابل شخصیتی در میان دیگران است.این دیگران هستند که تو را به تو میشناسانند وگرنه محال است که درک درستی از خود پیداکنی. تنهایی
زمانی زیباست و انسان را بعد از شناخت به مرحله ی لذت و سپس درک حقیقت مخلوق و تسلیم در برابر خالق میرساند که در آیینه ی دیگران تجسم یافته باشد پس دریافت یک قالب کلی و شناخت ماهیت درونی در تعامل با دیگران شکل می یابد و فرد باید با اتکا بر جایگاه حضور در میان دیگران به یک استقلال هویتی و شخصیتی قوی دست می یابد



جرج هربرت مید
جرج هربرت مید جامعه شناس و صاحبنظر مکتب کنش متقابل نمادین معتقد است که استقلال به جز حضور فرد درمیان جمع به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست چرا که فرد در میان دیگران متوجه این استقلال عقلانی ، اقتصادی و مهمتر از همه هویتی میشود بدون حضور فرد در جمع چطور میتوان شاخصه های برتری و توفق فرد را جستجو کرد؟ و بدون مقایسه با دیگری فرد چگونه خود را
پست تر و یا برتر از دیگری میداند؟


رضا ترک
رضا از دوستان بزرگ و با اندیشه ای بزرگ تر از شمایل ظاهری اش معتقد است که فرد برای آنکه بخواهد در مقابل دیگری خود را عرضه کند و یا اینکه بخواهد با دیگری رابطه ی متقابل برقرار کند با به درک درستی از ویزگی ها مزیت ها و معایب خود رسیده باشد چرا که بدون شناخت خود چطورمیتواند درک درستی از ابعاد شخصیتی طرف مقابل داشته باشد
به نظر او شاید بزرگترین دلیل اینکه افراد در تعاملات توصیفی با دیگران دچار شکست، تردید و یا نقصان میشوند تنها یک دلیل است و آن هم عدم آگاهی از منطق درونی ماهیت خود و پا گذاشتن به عرصه ی ارتباط متقابل بدون شناخت است



نیچه

زاهد خلوت نشین چنین می اندیشد:(( نزد من تک یعنی بسیار،همیشه یک در یک سرانجام میشود دو!))
(( من و من همواره با یکدیگر غرق گفت و گوایم. اگر دوستی پا در میانی نکند این را چگونه تاب میتوان آورد.
برای زاهد خلوت نشین دوست همیشه سوم کس است.
سوم کس آن کمربند نجاتی ست که نمیگذارد گفت و گوی آن دو به زرفنا فرو رود
وه که زرفناها در کمین خلوت نشینان است.! از این رو چنین آرزومند یک دوست اند و بلندی او...
باور ما به ما نشان میدهد که کجا دوست داریم به خود باور داشته باشیم.شوق ما به یک دوست فاش کننده ی ماست