قلم صد و سی و نه

به شب نشيني خرچنگ هاي مردابي
چگونه رقص كند ماهي زلال پرست


نمي دانم آن ماهي زلال پرست هستم يا نه؟!
نمي دانم ماهي زلال پرست اجازه ي شب نشيني با خرچنگهاي مردابي را دارد يا نه؟
نمي دانم كه اصلا ماهي بودن چه حسي دارد؟ وحال زلال بودن براي يك ماهي چگونه است؟
اينكه بتواني در كنار خرچنگها زيست كني ورابطه اي مسالمت آميز داشته باشي چطور؟
اصلا ميشود يا نميشود؟ اينكه در عمق شنا كني و جز تاريكي و سياهي چيزي نبيني و
خطر ناشناخته اي را در كمين داسته باشي بهتر است يا اينكه به سطح بيايي و نور را در هاون
زندگيت بكوبي؟
البته سطح هم گهگاه طعمه هايي دارد وحشتناك. كافيست تا سراغشان روي تا از هستي ساقط
شوي. كدامش بهتر است؟ در عمق بودن در سطح بودن و يا در ميان باد و مباد دست و پا زدن؟
البته راهها زياد است و چاهها نه كم. تاب مي خواهد و اراده كه مرد ره باشي ويا ديد مي خواهد و كياست كه
ناميرا باشي
هم ميتواني در عمق در ميان دنياي نا شناخته ي عمقيان باشي و تيز بين و مراقب كثافتان خونخوار
و هم ميتواني درسطح نور ببيني. و دور از وسوسه ي كرمها و غذا ها. اما چه سخت است چيزهاي رنگارنگ در مقابل چشمانت تاب ميخورند وتاب ميخورند و چه زيباست لذت تصور دنياي با شكوه رويا ها.
عدهاي هم در ميان خوشحالند كه نه به بالا كار دارند و نه به پايين هيچ نگران خرچنگها و هيچ نگران طعمه ي صيادها نيستند.
اما واقعا چه مي خواهند؟
دنياي عمق دنيايي است كه براي گروهي از ماهي ها حكم مكاني د نج و راحت را دارد هر چه كه بخواهند و هر لذتي كه بخواهند مي برند هر چند لذت نهايي در سطح است. اما آن هنگام كه نزديك به سطح ميشوند
تلا لو نور حقيقت چشمان كورشان را آذار ميدهد. بدون هيچ مكسي لعنت ميفرستند و به لجن زار كه نه به بهشت دروغين خود ميروند(هدفم نبو د كه زود در مورد بالا و پايين قضاوت كنم اما پيش آمد).
از اينجا ميگويم بالا خوب است چون بيشتر ميتواني ببيني و عميق تر ميتواني درك كني
دنياي بيرون. دنياي خواهشها و بزرگي ها. دنيايي سراسر بزرگي و درخشندگي و در ضمن دنيايي نه تنها عجيب بل غريب براي ماهي زلال پرست ...!!!
ماهي سرخ
ماهي سرخ عاشق
ماهي پاك كنجكاو
و در پايان
ماهي زلال پرست...
ادامه دارد...